Αλουμίνιο
Τα 1.000.000.000 αλουμινένια κουτιά για μπίρες και αναψυκτικά που χρησιμοποιούνται ετησίως στην Ελλάδα, χρειάζονται για την παραγωγή τους 17.142 τόνους αλουμίνιο ( ή 68.600 τόνους βωξίτη πρώτης ύλης) και 257.142.000 κιλοβατώρες σε ενέργεια. Αν καταλήξουν στα “άχρηστα”, αυξάνουμε τον όγκο σκουπιδιών και σπαταλάμε άδικα φυσικούς πόρους και ενέργεια, συμβάλλοντας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Η ανακύκλωση των κουτιών αλουμινίου μειώνει τον όγκο των σκουπιδιών, εξοικονομεί το 95% της ενέργειας που χρειάζεται για την παραγωγή τους από καθαρή πρώτη ύλη και εξοικονομεί βωξίτη.
Οι πληγές στα βουνά για την εξόρυξη βωξίτη μειώνονται.
Νέες θέσεις εργασίας, φιλικές προς το περιβάλλον μπορούν να δημιουργηθούν με τα προγράμματα ανακύκλωσης.
Ας προστατεύουμε συνειδητά το περιβάλλον αντί να το καταστρέφουμε ασυνείδητα.
Αν ενδιαφέρεστε να ανακυκλώσετε αλουμίνιο, δείτε τη λίστα ανακυκλωτών, κάνοντας κλικ εδώ.
Μέταλλα
Σε αυτή τη σελίδα θα βρείτε πληροφορίες για την ανακύκλωση των μετάλλων όπως σίδηρος, λευκοσίδηρος, χαλκός κ.λπ. Αν θέλετε να ανακυκλώσετε μέταλλα μπορείτε να επισκευθείτε τη λίστα με τους εμπόρους σιδήρου, κάνοντας κλικ εδώ.
Λευκοσίδηρος
Πολλές συσκευασίες φαγητών και ποτών, κυρίως κονσέρβες, αλλά και συσκευασίες για σπρέι κατασκευάζονται από λευκοσίδηρο και συνεπώς μεγάλες είναι οι ποσότητες που απορρίπτονται. Ο λευκοσίδηρος δεν παίζει κανένα γνωστό φυσικό βιολογικό ρόλο στους ανθρώπους, λόγω της περιορισμένης απορρόφησή του από το γαστρεντερικό μας σύστημα και οι πιθανές συνέπειές τους για την υγεία είναι αμφιλεγόμενες. Ο λευκοσίδηρος δεν είναι τοξικός, αλλά τα περισσότερα άλατα λευκοσιδήρου είναι, ιδίως τα οργανικά. Πολλές συσκευασίες που αποτελούνται ή έχουν επικάλυψη από λευκοσίδηρο μπορούν να διαβρωθούν από όξινα φαγητά ή ποτά, όπως έχει παρατηρηθεί στην πράξη, αν και το μεγαλύτερο ποσοστό έχει μία ειδική επικάλυψη βερνικιού που μας προστατεύει.
Στην οργανική του μορφή, ο λευκοσίδηρος μπορεί να είναι ιδιαίτερα τοξικός (π.χ. διβουτυλίνες και τριβουτιλήνες) και μπορεί να εισέλθει στον οργανισμό μας, από την αναπνοή, από το στόμα ή και μέσω του δέρματος. Οργανικές ενώσεις λευκοσιδήρου υπάρχουν σε πλαστικές συσκευασίες, σωληνώσεις, μπογιές και παρασιτοκτόνα, αλλά και από κονσέρβες μπορεί να εκτεθούμε σε μικρές ποσότητες. Οι συνέπειες από την έκθεση σε οργανικές ενώσεις του λευκοσιδήρου περιλαμβάνουν συμπτώματα βραχυπρόθεσμα όπως, πονοκέφαλοι, στομαχόπονοι, ζαλάδες, δύσπνοια, και μακροπρόθεσμα, όπως κατάθλιψη και διαταραχές στο ανοσοποιητικό και το αναπαραγωγικό σύστημα, το συκώτι και τον εγκέφαλο.
Παρομοίως οι οργανικές μορφές του λευκοσιδήρου παρουσιάζουν τοξικότητα και στο φυσικό περιβάλλον και παραμένουν εκεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ο βασικός λόγος είναι ότι οι μικροοργανισμοί αντιμετωπίζουν ιδιαίτερη δυσκολία κατά τη διάσπαση οργανικών ενώσεων λευκοσιδήρου και συνεπώς αυτές συσσωρεύονται κατά το πέρασμα του χρόνου στο έδαφος και στο νερό. Η τοξικότητα των ενώσεων αυτών για τα θαλάσσια οικοσυστήματα που αφορά κυρίως τους μύκητες, τα φύκη και το φυτοπλαγκτόν (βάση της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας) μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες.