Ανακύκλωση υλικών
Τον Αύγουστο του 2001 ψηφίστηκε στη Βουλή ο Νόμος 2939 που ρυθμίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την εναλλακτική ή βιώσιμη διαχείριση αποβλήτων υλικών συσκευασίας και καθορίζει τους βασικούς άξονες που πλαισιώνουν τη διαχείριση άλλων αποβλήτων, όπως είναι τα απόβλητα ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, οι μπαταρίες, οι συσσωρευτές, τα οχήματα στο τέλος της ζωής τους, τα χρησιμοποιημένα ελαστικά, τα χρησιμοποιημένα λιπαντικά έλαια, τα μπάζα κ.α.
Με το νόμο 2939/2001 ενσωματώθηκε στο Ελληνικό δίκαιο η οδηγία 94/62/ΕΚ για τις συσκευασίες και τα απόβλητα συσκευασίας. Η νομοθεσία αναφέρεται σε όλα τα απόβλητα συσκευασίας που προέρχονται από νοικοκυριά, τη βιομηχανία, το εμπόριο, τα γραφεία, τα καταστήματα, τις υπηρεσίες ή οποιαδήποτε άλλη πηγή. Στις 23/6/2010 ο νόμος 2939 τροποποιήθηκε με το νόμο 3854/2010, ο οποίος καθορίζει τον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα των συλλογικών συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης και καθορίζει τον τρόπο λειτουργίας του ΕΟΕΔΣΑΠ (Εθνικό Οργανισμό Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και Άλλων Προϊόντων) μεταξύ άλλων.
Η νέα νομοθεσία, αλλά και τα Προεδρικά Διατάγματα, τα οποία έχουν εκδοθεί και αφορούν κάθε ένα από τα υπάρχοντα συστήματα, θέτοντας ποιοτικούς, αλλά και ποσοτικούς στόχους, όπως προβλέπει και η αντίστοιχη Ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία οι υπόχρεοι παραγωγοί, οι οποίοι περιλαμβάνουν παραγωγούς, αλλά και εισαγωγείς προϊόντων, είναι υποχρεωμένοι είτε να οργανώσουν ατομικά συστήματα, είτε να συμμετέχουν σε συλλογικά συστήματα βιώσιμης ή εναλλακτικής (όπως συχνά λέγεται) διαχείρισης αποβλήτων. Η συμμετοχή των υπόχρεων παραγωγών στο συλλογικό σύστημα περιλαμβάνει την καταβολή χρηματικής εισφοράς, η οποία καλύπτει το κόστος της εναλλακτικής διαχείρισης. Εκτός από επιχειρήσεις στα συστήματα μπορούν να συμμετέχουν και οι φορείς διαχείρισης δημοτικών αποβλήτων.
Κάθε σύστημα πρέπει να πληροί μία σειρά γενικών προδιαγραφών που έχει υιοθετήσει η ΕΠΕΔ (Επιτροπή Παρακολούθησης της Εναλλακτικής Διαχείρισης). Ενώ για την οργάνωση κάθε συστήματος ατομικής ή συλλογικής διαχείρισης απαιτείται η χορήγηση έγκρισης από τον ΕΟΕΔΣΑΠ (Εθνικός Οργανισμός Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και Άλλων Προϊόντων), βάσει μιας σειράς συγκεκριμένων προδιαγραφών.
Με βάση το άρθρο 8 του Νόμου 2939/2001 οι ΟΤΑ έχουν την υποχρέωση εναλλακτικής διαχείρισης των δημοτικών τους αποβλήτων, σε συνεργασία με τα συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης.
Μετά το 2001 ξεκίνησαν οι συζητήσεις στη χώρα μας σχετικά με τη μορφή που θα έχει κάθε σύστημα και στη συνέχεια ξεκίνησαν αυτά να συστήνονται. Το κάθε σύστημα εγκρίθηκε με προεδρικό διάταγμα και ξεκίνησε να λειτουργεί. Περισσότερες πληροφορίες για τα επιμέρους συστήματα, αλλά και για την πορεία της ανακύκλωσης διαφορετικών υλικών στη χώρα μας, θα βρείτε στις αντίστοιχες παραγράφους. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα η ενημέρωση του κόσμου μπορεί συχνά να χαρακτηριστεί ως ανεπαρκής, ενώ και κάποιες δυσλειτουργίες σε ότι αφορά τα συστήματα έχουν σταθεί εμπόδια στην πορεία της ανακύκλωσης στην Ελλάδα. Με καλύτερη ενημέρωση του κόσμου και κυρίως των παιδιών, αλλά και με την προώθηση των προτεραιοτήτων της εναλλακτικής διαχείρισης (πρόληψη παραγωγής, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση) πιστεύουμε ότι τα ποσοστά των επικίνδυνων υλικών που καταλήγουν στο περιβάλλον θα μειωθούν σημαντικά.